شخص اول: در داخل سازمان برای سنجش نقاط قوت و ضعف آن در برابر رویه ها یا روش های خود و یا در برابر استانداردهای خارجی (داوطلبانه) یا تحمیل شده (اجباری) انجام می شود. ممیزی شخص اول یک ممیزی داخلی است که توسط ممیزانی انجام می شود که در سازمانی که ممیزی می کند استخدام شده اند اما نفعی از نتایج ممیزی دامنه مورد ممیزی ندارند.

شخص دوم: ممیزی خارجی است که توسط مشتری یا توسط یک سازمان قراردادی به نمایندگی از مشتری انجام می شود. قراردادی منعقد شده و کالا یا خدمات در حال تحویل هستند یا خواهند بود. ممیزی های شخص دوم تابع قوانین پیمانکاری هستند. ممیزی های شخص دوم بیشتر از ممیزی های شخص اول رسمی هستند زیرا نتایج ممیزی می تواند بر تصمیمات خرید مشتری تأثیر بگذارد.

شخص سوم: توسط یک سازمان ممیزی و مستقل از رابطه بین مشتری و تأمین کننده انجام می شود و فاقد هرگونه تعارض منافع است. استقلال سازمان ممیزی یکی از ملزومات اصلی ممیزی شخص سوم است. ممیزی های شخص سوم ممکن است منجر به صدور گواهینامه، ثبت، به رسمیت شناختن، اعطا جایزه، تأیید مجوز، جریمه یا مجازاتی شود که توسط سازمان شخص سوم یا یک شخص علاقه مند صادر شده، شود.